میروم تا که در میکده را باز کنم
نغمه ای در دل خاموشی شب ساز کنم
شهر دلمرده و ماتم زده ام را لبریز
از شراب و غزل حافظ شیراز کنم
مست و مستانه و جانانه برقصم با تار
زندگی را که به لبخند تو آغاز کنم
جان که از کف بدهم جام می از کف ندهم
لعنت ار گوش به ملای دغلباز کنم
مذهب موروثی ام بند و غل و زنجیر است
باید از کنج قفس پر زده پرواز کنم
این چه دینی ست که در دشمنی با موسیقی ست
وحشت از مذهبتان را که من ابراز کنم
بزنندم بدرندم بکشندم صدبار
عشق ایران وطنم را به لب آواز کنم
من به مرگم شده حتی به ره آزادی
مهد جاوید خودم را که سرافراز کنم
مهدی یعقوبی (هیچ)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر