من آذربایجانم

به رعد و برق و توفان نغمه خوانم

در آتش های سوزان پر زنانم 

من آن شیرم که کف شمشیر دارد

خروش سینه ی ستارخانم

برای صبح فردایی دل انگیز

غزلخوان ، پایکوبان جان فشانم

ز نامم لرزه می افتد به دشمن

میان لجه ی خونم دوانم
شرف جاری به رگهایم سراسر
دل و جانم ، من آذربایجانم
درختانم همه در هر کران سرو
بهاری جاودان و بی خزانم
ازل تا در ابد در قلب ایران
گل خورشید می روید به جانم

سر بُرّیده می تازم به میدان

من آزادی من آزادی ستانم

مهدی یعقوبی