لز لب شمشیر خون بر روی قرآن می چکید

در سکوتی مرگبار

در کنار گله هایی پاسدار

قبضه  شمشیر را جلاد با سختی فشرد

بوسه زد بر جلد قرآن مجید
بر خدا و نایبش سوگند خورد

جرعه ی آبی شتابان سر کشید

روی لب الله و اکبر گفت و بعد

دستهای کودکی محروم را

از برای سرقت یک لقمه نان

پیش چشمان خلایق قطع کرد 

بر ستیغ برفی البرز کوه 

در سحر خورشید ،  سوزان  می دمید

مادری با چشم گریان کوچه های شهر تهران می دوید

در کنار پای جلاد پلید 

قطره های خون کودک روی قرآن می چکید