انسانیت دین نیست
انسانیت رنگ و نژاد و قوم و آیین نیست
انسانیت قول و قرار و وعده های پوچ
تسکین و مرفین نیست
انسانیت اصلا سیاست نیست
یک ذره حتی در مرامش هم خباثت نیست
انسانیت نور است
در قعر تاریکی
از حقه بازی ها
در عالم رجاله ها دور است
حرف و سخن کافی است
حتی پشیزی هم نمی ارزند
انساننیت نان است
بر سفره خالی
تقسیم کن نانت
شعر و شعار هر جا که آسان است
انسانیت بخشیدن جان است
مهر و محبت بیدریغ اما
حتی که یک لبخند
از پهنه جانت
انسانیت یعنی فدا کردن
خود را رها کردن
با عشق این مردم صفا کردن
ورنه دو روز زندگی هیچ است
بهتر همان مردن
زرد و سیاه و سرخ
سرخ و سفید و زرد
از هر نژاد و خطه و قومی یکی هستیم
یک پیکر واحد
با رنگهای دلپذیر اما که بیرنگیم
انسانیت آزادی انسان که از هر بند و زنجیر است
حتی اگر زنجیر تقدیر است
صدها هزاران در جهان اما به یک قلبیم
صدها هزاران در جهان اما که یک روحیم
انسانیت هر چند مهجور است
اما در عصر آهن و فولاد
در شوره زار یاس و استبداد
فریاد وجدان است
انسانیت عشق است
خورشید تابانی
در شب ترین شب ها
انسانیت معیار انسان است
مهدی یعقوبی (هیچ)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر