۱۳۸۸ اردیبهشت ۲, چهارشنبه

نا مه ها ی پا ر ه پا ر ه


نامه های پاره پاره د ر حیا ط خا نه بود
ظر ف گنجشکان کنارپنجره بی دا نه بود
روبروی شمع خا مو شم به روی تا قچه
در سکوت شبگرفته نعش یک پروانه بود



عکسها ی یا د گا ری در سفر ها ی شما ل
یک به یک درشعله های سرخ آتش سوخته
ا ز میا ن ِ سا یه رو شنها ی پشت پنجر ه
ما ه با انگشت بر لب د ید ه بر من د و خته



جستجوکرد م سرا سرتا سحرمن خانه را
شعر ها ی عا شقی د ر د فتر شعرم نبو د
گوییا سر پنجه های خو نی خفا ش شب
د ر ز ما ن غفلتم گنجینه ها یم را ر بو د



لا به لای شا خه ها ی خاطراتم یک به یک
قمر یا ن عا شقم ا ز سینه ا م پر میز د ند
د ر فرا سوی افق د ر جا د ه ها ی پر غبار
عا شقا ن ا ز قصه ها بر روی وبرسرمیزدند



د ر ر و ا قم ر یخته خا کستر سیگا ر ها
میز د م محکم سر م را بر د ر و د یو ا رها
ناگهان بر سقف جا نم ر عد وبرق آغازشد
ا ند وهان شرزه شد بر فر ق من آ و ا ر ها



د ر د لم خا کستر ی ا ز یا د ها جا ما ند ه بود
رو ح من با ز ند گی د ر پیکر م بیگا نه بو د
مر یم ِ من بی خد ا حا فظ ز پیشم ر فته بو د
یک طنا ب د ا ر ا ما ر و ی سقف خا نه بو د

هیچ نظری موجود نیست: