سپید - 1

گلدانهای ترک خورده 

و گلهای زرد و پژمرده

بر ایوان قدیمی خانه ای که عطر تو می وزد

و رعد و برقها 

و بارش تگرگها

بر جاده های متروک خاطرات نمناکم

و بارانهایی که نمی دانم از آسمان می چکد آیا

یا از گسترای ابری چشمانم

و انتظار بی پایان

در معابری تاریک و بی انتها

تو بر نخواهی گشت هرگز

و من اما همچنان انتظار می کشم

بر آتشها

بر نرده های زنگ خورده در کنار راه

در سوت قطارها

تو بر نخواهی گشت هرگز 
من اما چنانچون موجی کف آلود و عاصی

سر بر صخره ها می کوبم 
با مشتی پرپر از زمانهای فراموش
و خاطراتی نامیرا در آغوش

و انتظار می کشم 
انتظار

مهدی یعقوبی

از مذهب تان میهنم ایران شده بیزار

از مذهب تان میهنم ایران شده بیزار

از اینهمه آخوند به هر گوشه تلنبار

از ناله و شیون به شب و روز به میهن

از روضه ی یک عده قرمساق و دغلکار

مویند و بگویند مساجد شده خالی

گویی که نماندست یک ایرانی که دیندار

در روز عزا مردم همه رو به شمالند

در دست همه خنده کنان تنبک و گیتار

هر خانه و کاشانه پر از  جام شراب است

موسیقی و رقص و غزل و جامه گلدار

بستند و به زنجیر و سر دار کشیدند

دیگر که ندارد اثری کشتن و کشتار

بر گفته ملا سر منبر که بخندند

از پیر و جوان در دل هر کوچه و بازار

عمامه شده مظهر تزویر و رذالت

دکان تجارت به سر حاکم خونخوار

هر روز که با پوزه کف کرده بخوانند :

ایرانی که یعنی همگی یکسره کفار

از موی زنان خشتک خود را بدرانند

از نغمه و موسیقی و از خنده به رخسار

چل سال که خوردند و چریدند و دریدند

از خون تن رنجبران همچو سگ هار

وقتش شده ای شیردلان تا بگریزند

از میهن ماتمزده این دسته کفتار

مهدی یعقوبی

شده آیا به خدایت که کمی شک بکنی

 شده آیا به خدایت که کمی شک بکنی
به رسولان و امامان به دمی شک بکنی
به کتابی که مقدس به جهان می دانی
به بهشت و به جهنم که کمی شک بکنی
وعده های تهی و پوچ و به صد من یک غاز
به گذرگاه و مسیرت قدمی شک بکنی
شده آیا که پس از مرگ به آن حوری ها
لخت و عریان و غزلخوان قلمی شک بکنی
به خرافات که یک عمر به خوردت دادند
عده ای مفتی و ملا ،  درمی شک بکنی
به خدایی  که سر از گردن بی دین بدرد
سخن و حرف و حدیثش ،  رقمی شک بکنی
شده آیا تو کسی را که پرستی یکبار
با دل و جرئت و بی ترس و غمی شک بکنی
به امام ته چاه و دگری بر سر ماه
با کمی فکر و تأمل  ،  به نمی شک بکنی
در دل این همه خونها که مذاهب ریزند
به چنین راه پر از پیج و خمی شک بکنی
شک جهان نقطه آغاز به زیبایی هاست
شده آیا که به دینت ، گِرمی شک بکنی

مهدی یعقوبی